บทที่ 7 OMG

พรึ่บ... เขาปิดตรงส่วนนั้นเอาไว้ คลุมไปทั้งขา

“แง่ม แง่ม แง่ม” โบนิตาทำปากเหมือนกำลังจะกินอะไร

“โหย...ยายคนนี้ เป็นผู้หญิงแบบไหนวะ” หิรัญชักแขยง รีบออกรถไปข้างหน้า ขึ้นทางด่วนมุ่งไปที่บ้านของตัวเองทันที

รถที่แล่นไปจอดที่ประตูหลังบ้าน

(บ้านหลังนี้คุ้น ๆ หิรัญเป็นลูกชายคนเล็กของศิริพักตร์กับภุชงค์ในเรื่อง รักสะดุดใจค่ะ)

“น่าจะเปลี่ยนเป็นรีโมต” เขาพูดออกมาดัง ๆ ก้าวขาลงไปเปิดประตูรั้ว ก่อนจะเคลื่อนรถของตัวเองไปจอดที่หน้าบ้านหลังสีขาวที่เขาปรับปรุงใหม่ ยังคงสภาพเหมือนเดิม ๆ ตั้งแต่สมัยรุ่นคุณปู่ทวดย่าทวด

เขาเดินมาปิดประตูรั้ว แล้วกลับมาที่รถ เห็นประตูรถด้านที่โบนิตานั่งเปิดอยู่

“เฮ้ย... ไปไหนแล้วยายคนนั้น” เขารีบค้นหา

ได้ยินเสียงโอ้กอ้าก

“ไอ้หยา เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก มีใครได้ยินก็แห่กันลงมาทั้งบ้าน” เขารีบเข้าไปหา

โบนิตานั่งลงไปข้าง ๆ ต้นไม้ จับลำต้นเล็ก ๆ แน่นแล้วโก่งคอขย้อนเอาสิ่งที่อยู่ในท้องออกมาจนหมด

“นี่เธอ...”

สวบ... โบนิตาสวมกอดคอรัดเขาเอาไว้ทันที

“โอ๊ย... หมดแรง ช่วยอุ้มหน่อยสิ” เธอร้องบอกเขา สงสัยจะไม่ไหวแล้วจริง ๆ

แทนที่จะให้เขาอุ้มดี ๆ เธอกลับกระโดดเอาขาหนีบเอวของชายหนุ่ม

“ยายบ้าเอ๊ย...” เขารีบช่วยเธอรวบขาทั้งสองข้างของเธอให้ขึ้นมาหนีบรัดร่างของตัวเองเดินพาหญิงสาวเข้าไปในบ้าน สายตาก็สอดส่องว่าจะมีใครมาพบมาเห็นหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นมีเรื่องแน่ ๆ

“เป็นเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย ยี้ ตัวก็เหม็น” จะไม่ให้เหม็นไปได้อย่างไร เศษอาหารทั้งนั้นที่ออกมาจากปากของแม่จอมยุ่ง

หิรัญพาร่างเล็ก ๆ เข้าไปในห้องน้ำ แล้วพาไปนั่งที่ชักโครก เขารีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เพราะมันก็เลอะอ้วกของยายส้มเต็มไปหมด

“หื้อ... เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตีให้ก้นลาย” ปากก็ว่า แล้วแก้ผ้าของตัวเองไปด้วย จนปราการด่านสุดท้ายหมดไป เขาหยิบเอาผ้าเช็ดตัวมาพันกาย

“ไอ้เชี่ย...” หิรัญสบถ สายตาของเขาปะทะเข้ากับหญิงสาวที่อยู่ในกระจก เธอถอดเสื้อผ้าท่อนบนออกแล้ว เหลือแต่เสื้อชั้นใน แล้วกำลังจะแกะตะขอกระโปรงออก เขารีบพาตัวเองไปยังเธออย่างรวดเร็ว

หมับ... มือของเขาถูกส่งไปจับมือของโบนิตาเพื่อห้ามไม่ให้เธอถอด

หน้าอกหน้าใจของเธอที่พุ่งออกมาจากในเสื้อ เฉียดใบหน้าหล่อ ๆ ของหิรัญ ห่างกันไม่ถึงสองเซนฯ

“ฉันจะอาบน้ำ ฉันเหม็นสาบตัวเอง” เธอบอกเขา น้ำเสียงก็ยังบอกได้ว่าเธอเมาอยู่

“ก็ให้ฉันออกไปก่อน”

“ชิ... ก็แหงสิ นายก็ออกไปได้แล้ว ฉันอาบเสร็จก่อน แล้วนายค่อยอาบ” เธอไล่เขา แล้วหันหลังให้ รูดกระโปรงตัวนั้นลงไปทันที

พรึ่บ... มันร่วงลงไปกองกับพื้น เนื้อสะโพกมนขาวจั๊วะสะท้อนแสงไฟที่อยู่ในห้องเป็นจังหวะที่หิรัญหันหน้ามาเอื้อมมือปิดประตู

“ตรูไม่ได้ตั้งใจ แม่งเต็ม ๆ ขาวเชี่ย” เขาหลุดปากออกมา ไม่น่าเชื่อ ร่างกายเธอจะสมส่วนถึงเพียงนั้น แล้วมันช่างเย้ายวนให้เขาอยากเอามือไปลูบ หัวใจในอกของหนุ่มเต้นดัง ภาพเนื้อหลังและสะโพกขาว ๆ ยังติดตา แต่หิรัญก็ต้องรีบปิดประตู

โครม... เสียงสิ่งของบางอย่างร่วงตกอยู่ในห้องน้ำ

“อึ๋ย... เกิดอะไรขึ้น” เขาสะดุ้ง หันไปเปิดประตูเข้าไปทันที

ร่างขาวโพลนเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ที่ใต้ฝักบัว สายน้ำอุ่นกำลังไหลผ่านร่างบางเหมือนภาพสโลว์โมชัน หิรัญเลือดกำเดาแทบไหล เธอค่อย ๆ หันหน้ามาหา แต่ขาขาว ๆ สองข้างกลับหนีบเข้าหากันแน่น สายตาของเขาทำไมจ้องมองแต่ตรงนั้น

“สบู่เข้าตา” เธอตะโกนบอกเขา

หิรัญเหมือนตื่นจากภวังค์แทบวิ่งเข้าไปหา

“ไหน ๆ ดูซิ”

มือเธอที่ปะเปะไปทั่ว ทำให้ขวดแชมพูขวดสบู่ตกลงไปกองรวมกันอยู่ที่พื้น เขาเอื้อมไปหยิบฝักบัวแล้วยัดเข้าไปในมือ

โบนิตารีบยกมันขึ้นล้างใบหน้า สะบัดผมที่เปียกน้ำแบบเบา ๆ

‘โอย...’ หิรัญทำท่าเหมือนจะละลาย

สายน้ำกระเด็นมากระทบกับผิวหน้าและตัวเขาแต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้สึก กลับจ้องมองใบหน้าของเธอที่ไร้เครื่องสำอางและสะอาดหมดจด ปากแดงระเรื่อเผยอหายใจ

เธอขยับตัวทำท่าจะลื่นเพราะเหยียบขวดแชมพู

“โอ๊ะ...” เธอส่งเสียงร้อง ร่างเซ ทิ้งฝักบัวในมือลงไป ใช้มือป่ายปะจับอะไรหาที่ยึด

หิรัญส่งแขนรับร่างของเธอเอาไว้ แต่ไม่ทัน ร่างเล็ก ๆ ร่วงลงไปกองข้างล่าง ในฝ่ามือของเธอยึดเอาท่อนเนื้อที่เริ่มแข็งตัวเพราะเจ้าของไม่ระวัง ผ้าเช็ดตัวของเขาหลุดลงไปแล้ว

“นี่อะไร” คำถามที่ไม่น่าหลุดออกจากปากถามมาเลย ก็เห็นอยู่ว่าเป็นไอ้จ้อนของนายหิรัญเขา

เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของร่างที่ยังตะลึงไม่หาย ริมฝีปากเล็ก ๆ ขยับอ้า และส่งสายตาที่เว้าวอน เขาพูดอะไรไม่ออก กำลังตะลึง

“นี่นายรู้ไหม ยายของฉันบอกกับฉันว่ายังไง” เธอคงเมาแล้วเพี้ยน ในมือยังกำความเป็นชายของหิรัญเอาไว้เต็ม ๆ แล้วยังลูบแบบอ่อนโยน โบนิตาสบตากับเขา

หิรัญหายใจเข้าออกแรง ๆ ได้แต่ส่ายหน้า ตกใจจนพูดไม่ได้ บอกเลยไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิต

“ยายบอกว่า ถ้าฉันยังไม่มีผัวก่อนอายุยี่สิบเก้าฉันจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต”

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก... หัวใจของหิรัญเต้นแรง

“นายเป็นผัวให้ฉันได้ไหมคืนนี้”

‘อุต๊ะ’ ชายหนุ่มทำตาโต ร้องอุทานอยู่ในใจ

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก...

ริมฝีปากเล็ก ๆ นั้นค่อยอ้ากว้าง ก่อนจะชิดเข้ามาใกล้

“อื้อ...” เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของหญิงสาว

“โอ้ว...” เสียงนี่คือหลุดมาจากปากของหิรัญ

‘OMG มันคือดีอะ’ เขาหลับตาพริ้ม กำลังอิ่มอุ่นกับความสุขที่เธอประเคนให้