บทที่ 91 เสียใจด้วย

บ้านพ่อแม่ของวิไลที่ จ.อุดรธานี

“แม่ทำไมเราต้องกลับมาอยู่บ้านตากับยายด้วยนี่”

เธอมองสภาพบ้านไม้ที่กำลังผุพังไปตามกาลเวลา เพราะตายายเสียแล้ว ไม่มีใครดูแลและรักษา

“จะพูดมากทำไม ฉันทนให้ใครมาด่าแก มาด้อม ๆ มอง ๆ เวลาแกไปไหนมาไหนแบบนั้นไม่ได้หรอก”

“เหรอ... ฉันก็คิดว่าจะมีแม่เสียอีกที่ด่าฉันอยู่คนเดี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ