บทที่ 92 ตัวจริง

“ฮือ...” วิไลร้องไห้น้ำตานองหน้า รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเงินก้อนนี้ที่เขมราชให้

“โชคดีนะ ที่ฉันได้มาประจำทำข่าวที่พัทยานี่ ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกันกับพี่”

“ก็นั่นน่ะสิ พี่ขอบใจเข้มจริง ๆ”

“เอาน่าไม่เป็นไรหรอก” เขาตบลงไปบนหลังมือของวิไล

“ตอนนี้เข้มพักที่ไหน”

“ยังไม่มีที่พักหรอกพี่ ก็นอนตามโรงแรมถูก ๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ