บทที่ 95 ข่าวร้าย

ทั้งสองคนมีสีหน้าเศร้าสร้อย อย่างไรก็เคยได้รู้จักและเอ็นดูกัน ต่างก็ไม่น่าเชื่อว่า เธอจะจบชีวิตลงแบบนี้

“พักตร์สงสารกายจังเลยค่ะ”

“ผมก็สงสารลูก”

เสียงทั้งสองคนพ่นลมหายใจออกมา

สายตาที่ทั้งสองทอดลงไปที่ริมฝั่งแม่น้ำโขง

“คุณคะ คุณเห็นผู้หญิงคนนั้นไหมคะ เธอทำเหมือนจะกระโดดลงไป หรือทำอะไรสักอย่างหนึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ