บทที่ 18 เพราะละเลยจนเกินไป

“เอื้องดาว!!!”

เสียงเรียกของธีรชลดังลั่นหน้าร้านสะดวกซื้อ เขารับร่างที่อ่อนปวกเปียกของเอื้องดาวไว้ในอ้อมแขนทันเวลาพอดี

ตัวเธอเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง ใบหน้าซีดขาวจนเห็นเส้นเลือดฝอย ธีรชลรู้สึกเหมือนหัวใจหล่นวูบอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ความหงุดหงิดที่เคยมีหายไปหมดสิ้น ถูกแทนที่ด้วยความตื่นตระหนกแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ