บทที่ 29 ตอนที่ 29

แมรี่เรียกชื่อของเขา พร้อมกับโผเข้ากอดร่างสูงใหญ่เอาไว้แน่น ดวงตาของเธอแฝงเร้นเอาไว้ด้วยความว้าเหว่เดียวดายที่เป็นผลมาจากอดีต

“ฉัน… ”

ทำท่าคล้ายจะเอ่ยบางอย่างที่ติดอยู่ตรงริมฝีปาก ครั้นแล้วก็นิ่งเงียบไปเสียเอง ตามมาด้วยเสียงสะอื้นเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมาเข้าหูของเจมส์จนได้

สำนึกในความเหมาะสมทำให้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ