บทที่ 238 ผู้สังเกตการณ์เงียบ ๆ

หลังจากร้องไห้ฟูมฟายจนตาบวมเป่งอยู่นานราวกับชั่วนิรันดร์ ในที่สุดเอลิซาเบธก็รวบรวมสติและจัดการตัวเองให้สดชื่นขึ้นได้ เธอเดินสบายๆ เข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วหยิบตุ๊กตาตัวหนึ่งที่วางอยู่เฉยๆ บนตู้ออกมาอย่างไม่ใส่ใจนัก

เธอเปิดด้านหลังของตุ๊กตาออกแล้วดึงกุญแจโบราณดอกหนึ่งออกมา—เป็นสิ่งที่เวย์นให้เธอก่อนท...