บทที่ 1033 เชิญเธอไปมื้ออาหาร

ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละ คริสติน่านั่งลงบนม้านั่งข้างเขา มองเขาด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง "ต้องให้ฉันเตือนไหมว่าคุณทำอะไรลงไป"

เบอร์นาร์ดลุกขึ้นนั่งจากเตียง ใบหน้าเคร่งขรึม "ผมเสแสร้งเรื่องอะไร"

ผู้ชายตรงหน้าเธอนี่ช่างแตกต่างจากคนที่เขาแสดงให้คนอื่นเห็นเสียจริง

เขาไม่ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองท...