โลแกน

โลแกน

ผมชะงักไปกับท่าทีขึ้นเสียงของเธอ แต่ก็รีบซ่อนมันไว้ด้วยสายตาเย็นชา

“พูดมา” ผมสั่ง พยายามเก็บอาการไว้ทั้งที่ในหัวกำลังคิดไปอีกอย่าง

ร่างของเธอสั่นเทา มือไม้สั่นระริก ยกขึ้นปิดหน้าแล้วเริ่มร้องไห้ฟูมฟายจนควบคุมไม่ได้ เหมือนมีใครมาสับสวิตช์ ทิ้งให้ผมยืนงงอยู่ตรงนั้น ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ผมไม่เข้าใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ