นาดีน

ฉันต้องรีบแล้ว

“ชอว์น! อยู่ไหนลูก” ฉันกรีดร้อง เสียงดังก้องไปทั่วบ้าน ป่านนี้ทุกคนคงได้ยินฉันกันหมดแล้ว แต่ฉันไม่สนใจ

ในที่สุดเขาก็ปรากฏตัว ใบหน้าเล็กๆ ของเขาเต็มไปด้วยความสับสน

“ไปกันเถอะ” ฉันพูดพร้อมกับยื่นมือออกไป เขาก็จับมือฉันโดยไม่ลังเล

หัวใจฉันเต้นรัวขณะที่รีบพาเขาไปที่รถ ในหัวก็คิดวุ่นวายไปห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ