นาดีน

เช้าวันรุ่งขึ้น เสียงเคาะประตูเบาๆ ปลุกฉันให้ตื่น ฉันหาวเสียงดังพลางปัดผ้าห่มนวมออกแล้วเดินไปที่ประตู พอเปิดออกไปก็พบซิดนีย์กำลังยิ้มให้ฉัน

รอยยิ้มของเธอทำให้ฉันยิ้มตามไปด้วย “อรุณสวัสดิ์ ซิดนีย์” ฉันทักทาย

เธอหัวเราะคิกคัก “สงสัยจะหลับสบายเลยสินะ สวัสดีตอนบ่ายจ้ะ เนดีน” เธอตอบกลับมาทั้งที่ยังยิ้มอย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ