บทที่ 9 EP.9 ไอ้หมาน้อย
@King Of Room Club
"ฮ่า ๆ ไอ้หมาน้อยคีตะ มึงแม่งโครตง้อยเลยว่ะ"
"สุดท้ายมึงก็นอนนวดหลังให้สาวทั้งคืน กอดก็ไม่ได้กอด มือเขามึงก็ยังไม่ได้จับ ฮ่า ๆ"
เสียงหัวเราะเยาะจากธันวาและไคโรยังคงดังอยู่ลอบโต๊ะหลังจากที่คีตะเผลอเล่าวีรกรรมสุดชั่วของไอ้เซนต์โซ่ที่ยังมาไม่ถึงให้เพื่อนฟัง
ในตอนแรกคิดจะให้พวกนี้ประนามความชั่วช้าของไอ้คนที่จงใจจะแก้แค้นเขา แต่กลับกลายเป็นเพื่อนทั้งสองคนนั้นเอาแต่หัวเราะร่าสนุกสนานหลังจากฟังจบ
"พวกมึงจะขำอีกนานไหม กูจะได้กลับ" คีตะวางแก้วเหล้ากระแทกขอบโต๊ะเสียงดังปึก ใบหน้าหล่อเหลาในแบบฉบับของหนุ่มไทยแสดงอาการเสียหน้า
คนระดับลูกชายรัฐมนตรีชื่อดังที่ไม่เคยถูกหญิงเมินเลยสักคน กลับต้องมาขายตัวในบาร์โฮสต์ของตัวเอง หนำซ้ำยังนอนนวดหลังให้สาวทั้งคืน แม้แต่จูบยังทำไม่ได้ รู้ถึงไหนขายหน้าไปถึงนั่น
นอกจากเรื่องเมื่อคืน นี่ก็เป็นครั้งที่สองที่คีตะรู้สึกว่าพลาด! พลาดที่เล่าเรื่องนี้ให้ไอ้เพื่อนเวรสองตัวนี้ฟัง
"ขำอะไรกันว่ะ ไงไอ้คีตะ เมื่อคืนเจ๊ตองเก้าแซ่บไหมว่ะเพื่อน ฮ่า ๆ" ตัวต้นเหตุอย่างเซนต์โซ่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าระรื่น และจบด้วยเสียหัวเราะเช่นกับสองคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้า
"หึ~ นี่มึงแค้นกูจนต้องทำขนาดนี้เลยเหรอว่ะ" คีตะใช้หางตามองไปที่ใบหน้าของเพื่อน ก่อนจะหันขวับไปมองตรง เมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างคุ้น ๆ ราวกับเคยเห็นที่ไหน
"มึงเป็นคนแกล้งมันก่อนนะ จะโทษมันฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก" ไคโรผู้ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์และมีความเป็นกลางที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น ในขณะที่ธันวายกมือขึ้นทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ออกความเห็น และจะอยู่ทีมคนชนะอย่างเดียว
"เอ่อ ๆ กูขอโทษที่ทำให้มึงแดกแห้ว ส่วนกูก็ได้รับผลของการกระทำแล้วเหมือนกัน สรุปว่าเรื่องนี้วิน ๆ จบนะ" คีตะแสยะยิ้มเมื่อสิ่งที่เขาควรพูดนั้นคือคำว่าขอบคุณต่างหาก ริมฝีปากหยักสีแดงธรรมชาติพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างอารมณ์ดี จะว่ากินแห้วก็ยังไม่เชิง เพราะยังไงอีกสองอาทิตย์เขาก็ต้องได้ลิ้มรสเด็กสิบเก้าแน่นอน
ในขณะที่เซนต์โซ่ยังตกข่าวอยู่นั้น ธันวาจึงอาสาเล่าทุกอย่างที่เป็นเรื่องขายขี้หน้าของคีตะให้เพื่อนฟังทันที
"หึ~ สมน้ำหน้า ว่าแต่คุณซินนั่นเป็นไงบ้างว่ะ เต่งตึงด้วยโบท็อก หรือเหี่ยวยานจนเนื้อหนังติดมือมาด้วยว่ะ" เซนต์โซ่ถามต่อ แต่เป็นจังหวะที่ผู้จัดการร้านอย่างดาวเดินเข้ามาพอดี
"คุณคีตะคะ คุณซินโอนทิปมาให้หนึ่งแสนบาทค่ะ และคำถามของคุณเซนต์โซ่ดาวขอตอบแทนได้ไหมคะ คุณซินเธอสวยมากค่ะ"
"สวยมาก? ไหนช่วยอธิบายคำว่าสวยของคุณดาวมาหน่อยสิครับ?" เซนต์โซ่ถึงกับคิ้วขมวด มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน
"ก็สวยกว่าดาราบางคนอีกค่ะ ผิวน้องทั้งขาวอมชมพู หน้าอกใหญ่ เอวคอดกิ่ว สะโพกผาย หน้าตาคมเฉี่ยว ดวงตามีเสน่ห์ ตัวหอมจนต้องเหลียวหลัง และที่สำคัญอายุแค่สิบเก้าเองค่ะ"
สามหนุ่มร่วมโต๊ะถึงกับนั่งอ้าปากค้าง มองผู้จัดการร้านพูดถึงหญิงสาวปริศนาด้วยสีหน้าตกตะลึง ถึงว่าที่คีตะหน้าตาเบิกบานราวจานข้าวคงเพราะกำลังวางแผนจ้องเขมือบเหยื่อรายใหม่ที่หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอยู่นี่เอง
"สมน้ำหน้า แต่สุดท้ายมึงก็ยังต้องแดกแห้วเหมือนกูอยู่ดี ฮ่า ๆ" ยิ่งรู้แบบนี้เซนต์โซ่ก็ยิ่งเยาะเย้ยเพื่อน แต่คีตะกลับส่ายหน้าเบา ๆ พลางยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"หึ~ พูดมากนะมึง ระวังน้องสาวมึงให้ดี ๆ เถอะ"
"หยุดความคิดชั่ว ๆ ของมึงเลย!! ป่านนี้ซีรีนน้องสาวกู คงอ่านหนังสือจนหลับคาโต๊ะไปแล้วโว้ย"
