บทที่ 22 นางคือภรรยาของข้า1

ทุกคนนั่งลงกันหมดแล้ว มีเพียงหลิวหลีที่ยังคงยืนตัวเกร็งแข็งค้างอยู่ เพราะกำลังเหม่อลอยมองใครบางคน

“อาหลิ่ว!” เสียงตะโกนคำรามของหัวหน้าหน่วยดังลั่น

เหล่าทหารต่างพากันมองมาทางสหายที่มีนามว่าอาหลิ่วกันอย่างพร้อมเพรียง

“รับโทษ! วิ่งรอบสนาม"

เอาอีกแล้วอาหลิ่ว...


เวลาผ่านไปเพียงสองชั่วยาม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ