บทที่ 22 บทที่ 22 ช่วยคนป่วย

ซือหม่าอี้เฉินและเมิ่งอ้ายเยว่เดินมุ่งหน้ามายังท้ายหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว สองข้างทางที่พวกนางเยื้องย่างผ่าน ล้วนมีแต่คนล้มป่วย คนแก่ และเด็กที่รอคอยการช่วยเหลือ เห็นแล้วช่างน่าเวทนายิ่งนัก คนทั้งสองหันมาสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อไปยังท้ายหมู่บ้านให้เร็วที่สุด เพราะมีลางสังหรณ์ใ...