บทที่ 36 ตำหนักเย็น

เมื่อมาถึงตำหนักเย็นเยว่ลี่อิงมองไปยังรอบๆ ตำหนักก็รู้สึกวังเวงและหนาวเหน็บในใจขึ้นมา สถานที่โดยรอบรกร้างไม่มีใครคอยดูแล ต้นหญ้าขึ้นสูงเทียมหัว ใบไม้ที่ร่วงหล่นก็ไม่มีใครเก็บกวาดปลิวไปตามที่ต่างๆ ในตำหนักจนดูรกหูรกตา หน้าต่างประตูล้วนมีรูให้ลมลอดผ่าน สมกับที่ชื่อตำหนักเย็นแม้ปิดประตูหน้าต่างก็เหมือน...