บทที่ 118

โนอาห์

ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของบ่ายวันนั้นอยู่ในห้องของเอมิลี่ คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอระหว่างที่แม่ไม่อยู่ เสียงเครื่องมือแพทย์ดังครางเบาๆ จอภาพต่างๆ กะพริบเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับหนังสือเรื่องผีเล่มหนึ่งซึ่งจำแทบไม่ได้ว่าหยิบมาจากร้านขายของที่ระลึกตั้งแต่เมื่อไหร่ การอ่านหนังสือ...