บทที่ 129

โนอาห์

ผมดันตัวถอยออกมาพอให้ถลกบ็อกเซอร์บรีฟลงไปกองที่ต้นขาแล้วเตะมันทิ้งไป เอเดนเอนกายลงบนหมอนลึกกว่าเดิม ร่างใหญ่โตของเขาแผ่เปิดออก ขาแยกกว้างออกขนาบข้างตัวผม มันไม่ใช่แค่การเชื้อเชิญ แต่เป็นการยอมจำนน การอนุญาต หัวใจผมกระหน่ำซี่โครงอย่างรุนแรง

จากมุมนี้ แก่นกายของเขาดูหนาหนักอย่างไม่น่าเชื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ