บทที่ 141

หลังจากข้อความนั้นจากเอเดน ผมนั่งจ้องหน้าจออยู่อย่างนั้น และเป็นเวลาสักสองนาทีเห็นจะได้—แค่สองนาทีเท่านั้น—ที่ผมคิดจะทิ้งมันไปให้หมดจริงๆ

ทั้งสัญญา พาดหัวข่าว และสปอนเซอร์ ทุกอณูของอนาคตจอมปลอมที่วิลเลียม ฮาร์ตสร้างขึ้นมารอบตัวผม

เพราะบางทีมันอาจจะคุ้มค่า

บางทีการสูญเสียทุกอย่างไปก็ยังเจ็บปวดน้อยกว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ