บทที่ 146

คลับสว่างไสวราวกับเป็นอีกโลกหนึ่ง แสงสีทองอาบบนผ้ากำมะหยี่ โคมคริสตัลห้อยระย้าต่ำจนแทบสัมผัสถึง เสียงหัวเราะที่อบอวลไปด้วยควันและกลิ่นน้ำหอม เดอะ โดมิเนียม ไม่เคยทำอะไรเรียบง่าย โดยเฉพาะในคืนวันสิ้นปี ทุกโต๊ะระยิบระยับไปด้วยแก้วและเครื่องเงิน ทุกเวทีมีการแสดงเป็นของตัวเอง—เชื่องช้า เย้ายวน ชวนฝัน แล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ