บทที่ 149

คริสต์มาสผ่านมาและผ่านไป ทิ้งไว้เพียงซากปรักหักพังในใจ สิ่งที่ควรจะเป็นช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนกลับกลายเป็นความเงียบงันที่กัดกร่อนสติสัมปชัญญะของผม

พอถึงเวลาเปิดเทอมใหม่ ผมคิดว่าตัวเองสร้างกำแพงขึ้นมาได้สูงพอแล้ว แต่ผมคิดผิด

การต้องเห็นหน้าโนอาห์ทุกวัน—ในสนาม ในโรงยิม ตอนซ้อม—มันไม่ต่างอะไรกับตกนรกท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ