บทที่ 154

เอเดน

น่าจะตีสองกว่าแล้วตอนที่เสียงทุบประตูดังขึ้น

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว สับสนมึนงง ผ้าห่มพันขาไปหมด สิ่งสุดท้ายที่จำได้คือความฝัน...อะไรบางอย่างที่หนักอึ้ง ไร้ใบหน้า เป็นฝันประเภทที่ทำให้คุณรู้สึกสั่นสะท้านโดยไม่รู้สาเหตุ แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง แหลมและสิ้นหวัง ฉุดผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ