บทที่ 156

เอเดน

แสงยามเช้าช่างโหดร้าย

มันสาดส่องผ่านมู่ลี่ ตัดผ่านผืนผ้าปูที่นอนที่พันกันยุ่งเหยิงอยู่รอบขาของเรา กระทบลงบนรอยช้ำสีม่วงบนลำคอของโนอาห์—รอยที่ฉันเป็นคนทำไว้เมื่อหลายชั่วโมงก่อน ลมหายใจของเขาปัดผ่านหน้าอกฉันอย่างเชื่องช้าและไม่สม่ำเสมอ มือของเขายังคงวางอยู่ตรงตำแหน่งที่จังหวะหัวใจของฉันมันฟ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ