บทที่ 162

วันเสาร์มาถึงเร็วเกินไป

สองวันที่ผ่านมาผมสัมผัสได้ถึงมัน—ความผิดปกติในตัวโนอาห์ที่เขาพยายามซ่อนไว้อย่างสุดความสามารถ ไม่มีอะไรที่ชี้ชัดได้ ไม่มีอะไรเป็นรูปธรรม แต่ประกายในตัวเขาเปลี่ยนไป ความตึงเครียดบนหัวไหล่ วิธีที่สายตาของเขาบางครั้งเลื่อนผ่านผมไปแทนที่จะสบตา—มันกัดกินใจผม

ผมนั่งเช็กโทรศัพท์บ่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ