บทที่ 168

โนอาห์

ผมจำไม่ได้ว่ากลับมาถึงบ้านได้อย่างไร ผมจำไม่ได้ว่านั่งรถกลับมายังไง หรือโซซัดโซเซผ่านประตูเข้ามา หรือแม้กระทั่งล้มตัวลงบนเตียงตอนไหน สิ่งที่ผมจำได้มีเพียงเสียงในหัว... เสียงแผ่วเบาอันแหลกสลายที่หลุดรอดออกมาจากตัวผมตอนที่เห็นพวกเขา ตอนที่ผมเห็น... เขาคนนั้น ตอนที่ทุกสิ่งที่ผมยึดเหนี่ยวไว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ