บทที่ 177

วินาทีที่ริมฝีปากของเขาประทับลงบนริมฝีปากของผม โลกทั้งใบก็พลันหยุดนิ่ง—ราวกับว่าผมกำลังตั้งรับแรงปะทะที่มาถึงในที่สุด และแทนที่จะแหลกสลาย ผมกลับ... ปล่อยวางทุกสิ่ง

"เด็กน้อยของผม" ผมพึมพำชิดริมฝีปากเขา ชื่อเล่นนั้นหลุดออกมาเอง ทั้งดิบเถื่อนและลึกซึ้ง เขาครางออกมาเบาๆ คล้ายเสียงสะอื้น นิ้วของเขากำแน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ