บทที่ 41

โนอาห์

วันเวลาเลือนรางกลายเป็นจังหวะชีวิตที่ผมไม่อยากทำลาย

ทุกเย็นเป็นเหมือนเดิม และไม่รู้ทำไมความซ้ำซากนั้นถึงได้น่าเสพติด ผมจะขี่จักรยานยนต์คันที่เอเดนให้มาข้ามเมือง จอดมันไว้ที่เดิมนอกโรงรถของเขา แล้วไขกุญแจเข้าไปข้างใน

ถึงตอนนี้ ผมรู้แน่ชัดแล้วว่าต้องทำอะไรทันทีที่ไปถึง ถอดเสื้อผ้า พับเก็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ