บทที่ 51

โนอาห์

ผมยังไม่ได้คำตอบว่า ‘ได้’ เลย

ซึ่งมันบ้าไปแล้ว เพราะผมอายุยี่สิบเอ็ด เรียนมหา’ลัย แต่กลับมีอิสระน้อยกว่าตอนที่ยังอยู่ใต้ชายคาพ่อแม่เสียอีก ส่วนที่บ้าที่สุดน่ะเหรอ คือผม เลือก ที่จะเป็นแบบนี้เอง

ความคิดนั้นทำให้ผมหยุดชะงักกลางท่ายืดเส้นระหว่างวอร์มอัพ รอยยิ้มหยันผุดขึ้นที่มุมปาก ผมเดิ...