บทที่ 184 โปรดแม่อยู่กับพ่อ

ทันใดนั้นกวินเน็ธก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เธอเกาะไหล่ของไวโอเล็ตไว้แน่น เสียงสั่นเครือ “แม่คะ... อย่าหย่ากับพ่อนะคะ พ่อเจออะไรมาเยอะมาก หนูรู้ว่าพ่อรักเรา แต่พ่อก็มีภารกิจของพ่อ เป็นสิ่งที่พ่อทิ้งไปไม่ได้”

น้ำตาคลอหน่วยในดวงตาของไวโอเล็ต "แม่รู้ว่าเขามีความเชื่อของเขา มีสิ่งที่เขาเรียกว่าเป็นเสียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ