บทที่ 185 พ่อเล่นเกมความเห็นอกเห็นใจกับแม่?

หลังจากกวินเน็ธกลับไป ไวโอเลตก็นั่งอยู่ลำพังในห้องผู้ป่วยที่แสงสลัว แสงไฟเหนือศีรษะเป็นสีเหลืองหม่น ทอดเงายาวพาดผ่านพื้น

เสียงไซเรนรถพยาบาลดังแว่วมาจากนอกหน้าต่างเป็นครั้งคราว แหวกความเงียบยามค่ำคืน เธอยังคงจับจ้องใบหน้าของแฟรงก์...ใบหน้าที่เธอคุ้นเคยมานานหลายสิบปี แต่บัดนี้กลับรู้สึกแปลกหน้าราวกับค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ