บทที่ 97 Epilogue [2]

Rrrr

เสียงโทรศัพท์ของผมดึงผมออกจากห้วงภวังค์ หันมองเลโก้อีกทีก็พบว่าไอ้แสบนั่งผิวปากผูกเชือกรองเท้าอยู่ใกล้ๆ ผมก็เลยได้แต่สายหัวก่อนจะหันกลับมาสนใจโทรศัพท์ในมือต่อ

“ว่าไงเอส” ผมกรอกเสียงนิ่งๆ ลงไปพลางเอื้อมมืออีกข้างไปเปิดตู้รองเท้าของผม “อืมๆ ไม่เป็นไร”

พูดจบสั้นๆ ผมก็กดวางสาย ก่อนจะปิดตู้รอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ