บทที่ 52 บทที่ 51 ฝากความยินดี

บทที่ 51 ฝากความยินดี

หลายชั่วโมงต่อมา

เพียงเธอขยับกายหนาวเหน็บเข้าไปแนบร่างหนา เธอเม้มปากแน่นเมื่อถูกขุนเขากอดไว้ด้วยท่อนแขนเพียงข้างเดียว

"เหนื่อยใช่ไหม" เขาถามเธอเสียงเรียบทั้งที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองสีหน้าเหนื่อยล้าของเธอเลย เพียงเธอไม่ได้ตอบกลับแต่เธอซุกหน้าลงกับอกแกร่งแล้วหลับไปภายในไม่กี่นาที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ