บทที่ 11 Chapter 11

Chapter 11

“โอ้ว...เอม” เขาตัวสั่น หัวใจสั่นยิ่งกว่า ความพอใจระบายบนใบหน้าอันหล่อเหลา ดีใจอิ่มใจจนกลั่นเป็นคำพูดไม่ได้ “อีกสักพักมันก็จะไม่เจ็บ”

เอมิกาเชื่อคำพูดเขมนัทต์ หลบสายตาเขาพัลวัน ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อจากพิษพิศวาสบวกเขินอาย เขายิ้มกับภาพน่ารัก ก้มหน้าจูบปากว่าที่แม่ของลูก

เขมนัทต์ขยับเอวส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ