บทที่ 11 รอมาพบกัน

บัวชมพูยิ้มกว้างทันที เค้าจะมาหาวันศุกร์นี้

"ค่ะ บัวจะรอ" ทั้งคนพูดและคนฟัง คงมีความรู้สึกแตกต่างกัน คนพูดหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย ไม่ริดว่าตัวเองจะกล้าขนาดนี้ แต่คนฟังใจเต้นรัว บัวชมพูรอเค้า เธอรอเค้า ความอ่อนหวานค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในใจ แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้สบตา เค้าก็ดีใจแล้ว

กำไลหยกเนื้อดีอันเล็กจากร้านจิวเวลรี่ชื่อดัง ที่ซื้อมา ทำเอาคนติดตามแปลกใจ ทนายความหนุ่มโสด จากเมืองไทย เลือกซื้อกำไลหยกเป็นของติดมือกลับมา แทนที่จี้ หรือ หยกที่สามารถมาทำเป็นแหวนได้

"กำไลของผู้หญิงนะครับ " ผู้ติดตามถามออกไป คนซื้อพยักหน้า

"ครับ ซื้อไปฝาก เป็นของฝากไงครับ " คำตอบชัดเจน เป็นที่รู้กัน ลงมือเลือกเองแบบนี้ แถมราคาไม่ใช่หลักพัน ผู้หญิงคนที่รับ ต้องสำคัญสำหรับทนายความคนนี้แน่นอน

ชายหนุ่มหยิบกำไลวงน้อยขึ้นมาพลิกดูรอบๆ เค้าได้แต่หวังว่าจองฝากชิ้นนี้จะถูกใจเธอบ้าง กำไลหยกที่สวมให้ไป จะอยู่ติดข้อมือของเธอ

เช้าวันศุกร์ จิตใจคนที่รอคอยแทบจะทนไม่ไหว พสุธรมีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าให้เห็นหลังจากผ่านมาหลายวัน พนักงานในสำนักงานค่อยๆหายใจสะดวก

"วันนี้วันศุกร์ วันนี้วันศุกร์ " พนักงานคุยกันเสียงไม่เบานัก ดังเข้ามาถึงด้านใน พสุธรหยิบปฏิทินบนโต้ะขึ้นมา คืนนี้แล้ว จะได้เจอกัน

บัวชมพูเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่เอาไว้แล้ว เธอพยายามปรับปรุงการแต่งกายของตัวเองให้ดูดีขึ้น แม้เสื้อผ้าใหม่จะไม่ใช่แบรนด์เนมราคาแพง แต่ก็เป็นของดีมียี่ห้อ ที่เธอไม่เคยมี เดรสสายเดี่ยวสีขาวตัวสั้น คงทำให้เค้ายิ้มได้บ้าง อาหารมื้อค่ำ ก็เตรียมวัตถุดิบเอาไว้แล้ว แค่เลิกงาน กลับมาปรุง คงใช้เวลาไม่นาน วันนี้วันศุกร์เธอจะรีบออกจากออฟฟิศทันทีที่เลิกงาน ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มตลอดเวลา

ชาตรีค่อยๆเคาะประตูห้องของนาย แล้วยืนทำหน้าสงบนิ่ง ก่อนจะรายงานออกไป

" พรุ่งนี้คุณสมชาย จะเซ็นสัญญาที่ภูเก็ตครับ " คนพูดกลั้นใจบอกไปแล้ว พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามอง คนฟังถอนหายใจ แล้วบอกให้พูดต่อ

"คุณสมชาย นัดเวลาประมาน9โมงเช้าครับ คุยงานเสร็จน่าจะไม่ถึงช่วงเย็นแน่ๆ ผมจะจองไฟท์ค่ำให้เลย นายกลับมาทันแน่ครับ "

คนฟังถอนหายใจแล้ว ไล่ลูกน้องออกไป ทำไมอะไรมันไม่เป็นใจแบบนี้ ถ้าคืนนี้ค้าง แล้วบินเช้าก็จะรีบเกินไป ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึม แล้วจัดการกดโทรศัพท์ทันที

" พรุ่งนี้พี่มีงาน คงไปหาบัวไม่ได้ " เค้าบอกกับเธอทันทีที่เธอรับสาย บัวชมพูถอนหายใจ เธอผิดหวังอีกแล้ว

"บัวลางาน ไปกับพี่นะ "

บัวชมพูมองนาฬิกา เธอจะลาครึ่งวัน พี่สุรีย์พยักหน้ารับรู้แอบถามด้วยความเป็นห่วงว่ามีอะไรหรือเปล่า

"บัวจะไปต่างจังหวัดค่ะ " หัวหน้างานพยักหน้าอนุญาต ก่อนลูกน้องสาวจะรีบเร่งออกจากที่ทำงานทันที ไปภูเก็ต 2คืน กลับวันอาทิตย์ เตรียมเสื้อผ้าไปนะ แล้วเย็นๆพี่จะให้ชาตรีไปรับที่คอนโด

บัวชมพูตรงดิ่งเข้าห้าง เป็นอย่างแรก หลังออกจากที่ทำงาน เสื้อผ้าชุดใหม่ และ ข้าวของเครื่องใช้หลายอย่างถูกซื้อมาเตรียมพร้อม sms แจ้งยอดเงินหลายหมื่นบาท ถูกโอนเข้ามา พร้อมกับข้อความในไลน์

@ซื้อชุดสวยๆมาใส่นะ@

@ได้ค่ะ@

เธอรีบตอบกลับไป แน่ใจหรอว่าจะได้ดูชุด เพราะคราวที่ผ่านมา มีแต่ตั้งใจจะถอดอย่างเดียว

ชาตรีจองพูลวิลล่าห้องหรูให้เจ้านายแล้ว คุณสมชายจองห้องในโรงแรมไว้ให้ แต่ทางนี้ปฎิเสธไปหลังจากที่เจ้านายมีแพลนใหม่เกิดขึ้น

พสุธรมีรอยยิ้มกลับมาอีกครั้ง หลังจากแก้ปัญหาทั้งหมด ได้งาน ได้เงิน แล้วก็ยังมีคนไปนอนด้วยอีกต่างหาก

บัวชมพูเดินเคียงคู่มากับชาตรี พร้อมกับรถเข็นกระเป๋า พสุธรยืนรอคนทั้งคู่อยู่แล้ว สายตาของเค้าที่มองมา ทำให้เธอใจสั่นสะท้าน เสื้อยืดสีขาวธรรมดา กับกระโปรงบานพริ้วที่เธอเลือก พร้อมกับรองเท้ารัดส้นสีขาว ดูพอเหมาะพอดี

เธอลืมตัวจะยกมือไห้วก่อนจะได้รับสายตาดุแทน ชาตรีเดินตามคนทั้งคู่มาห่างๆ ไม่มีประโยคสนทนาใดๆมีแต่สายตาของฝ่ายชายที่คอยชำเลืองมองฝ่ายหญิงเป็นระยะ คนที่อยู่กันมานานเกือบค่อนชีวิต มั่นใจขึ้นไปอีกว่า บัวชมพูคนนี้นี่แหละ จะทลายกำแพงน้ำแข็งของผู้ชายที่ชื่อ พสุธร ให้ ราบคาบ