บทที่ 219 สัญญาณเตือนเงียบ

คริสตอส

ผับบัสเซดเป็นดั่งสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งเงามืด แสงไฟสลัวทอดเงายาวเหยียดเป็นลวดลายขรุขระไปทั่วผนังห้องทำงานของผม อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นเบียร์เก่าๆ และควันบุหรี่จางๆ เป็นเครื่องเตือนใจถึงฝูงชนอึกทึกที่โห่ร้องอยู่หน้าประตู ผมเอนหลังพิงเก้าอี้หนัง เสียงเอี๊ยดอ๊าดของมันแทบจะไม่ได้ยินท่ามกลางเสียง...