เธอเจริญรุ่งเรืองในความโกลาศ

กว่าผมจะยอมปล่อยเธอ เราทั้งคู่ต่างอบอวลไปด้วยไออุ่นและจมอยู่ในความเงียบ ลมหายใจของเธอขาดห้วงอยู่ตรงไหปลาร้าของผม เรือนผมพันกันยุ่งเหยิง รอยยิ้มดิบเถื่อนเล็กๆ นั้นยังคงประดับอยู่บนริมฝีปากราวกับเธอเก็บมันไว้ให้ผม ผมประทับจูบสุดท้ายลงบนโค้งคอของเธออย่างเชื่องช้าและอ่อนโยน ผมถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกแล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ