สุดท้าย

แสงอรุณจางๆ ย้อมลานให้เป็นสีขาวขุ่นดั่งกระดูกเก่า พวกเด็กๆ ยืนเรียงรายริมขอบคอนกรีตในชุดสีเทาหลวมโพรก ดวงตาเบิกกว้างเกินส่วนและเงียบงันเกินไป พวกผู้คุมยืนสูบบุหรี่และแสร้งทำเป็นไม่เบื่อหน่าย กล้องวงจรปิดจับจ้องราวกับเป็นผู้คุมอีกหน่วยหนึ่ง

“จับคู่” เสียงเฉียบขาดดุจแส้ฟาดตวาดสั่ง พวกนั้นยังไม่ส่งนาโอ...