รับทุกอย่างและมอบให้คืน

เซจ

เราคงนั่งอยู่ตรงนั้นนานหลายชั่วโมงหลังจากฉันฟื้น เราสองคนต่างไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายไป ในที่สุดความอ่อนเพลียก็เป็นฝ่ายชนะ เมื่อฉันกะพริบตาตื่นขึ้นอีกครั้ง แก้มของฉันก็แนบอยู่กับอกของเขา เสียงหัวใจของเขาดังเป็นจังหวะกลองที่เชื่องช้าแต่หนักแน่นอยู่ข้างหู ฉันรับรู้รสเค็มปะแล่มที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ