บทที่ 46 บทที่ 46

แม้จะพยายามพูดกับพี่ชายด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ หากแต่ความขมขื่นที่เจือมาอย่างปิดไม่มิดก็ทำให้น่านนทีต้องลุกจากโต๊ะ ขยับมากอดร่างบางของน้องน้อยเอาไว้แนบอก

“นิจไม่เป็นไรใช่มั้ย”

“ค่ะ...นิจไม่เป็นไร”

“แน่ใจนะว่าจะไม่ลองปรับความเข้าใจกันก่อน บางทีถ้าเปิดใจคุยกัน เรื่องมันอาจจะไม่ลงเอยแบบนี้ก็ได้” น่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ