บทที่ 50 บทที่ 50

ปานชีวาพยายามจะประคองตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล และในขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น เรียวปากที่เคลือบด้วยลิปสติกเนื้อเนียนแอบยิ้มเล็กน้อย ได้เวลาดราม่าแล้ว ขอบคุณค่ะขุ่นแม่แพทตี้ที่โทร.มาได้เวลาพอดี...

“ฮัลโหลจ้ะแม่...”

“ป่านเหรอลูก ช่วยแม่ด้วยเจ้าหนี้เงินกู้บุกมายึดข้าว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ