บทที่ 56 บทที่ 56

แดดส่องทะลุปุยเมฆในยามเที่ยงวันไม่แรงมากนัก ท้องฟ้ามืดครึ้มและมีเพียงแดดรำไรเช่นนี้มาตั้งแต่เช้า เหมือนเห็นใจคนสวนคนใหม่ที่เพิ่งจะทำงานเป็นวันแรก หากแต่ตอนนี้อนามิกากลับนึกอยากให้แดดมันแรงๆ เพื่อเวลาที่เธอทำอะไรบางอย่างตามที่ตั้งใจไว้ คนบางคนจะได้เป็นเดือดเป็นร้อนมากขึ้น ทว่าก็ได้แต่คิด เพราะถึงตอนน...