บทที่ 72 บทที่ 72

เที่ยงแล้วแต่อนามิกายังคงขะมักเขม้นอยู่กับการรีดผ้าในห้องรีดผ้า จึงไม่ได้ยินเสียงรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้าน ทันทีที่พรเห็นเจ้านายเดินเข้ามา เธอก็รีบส่งสัญญาณมือบอกเจ้านายว่าตอนนี้อนามิกาอยู่ที่ไหน โดยที่เขาไม่ต้องถามให้เสียเวลา

มือที่กำลังรีดผ้าอยู่นั้นชะงัก เมื่อจู่ๆ ก็มีมือแข็งแรงสอดเข้าที่เอวเล็กของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ