บทที่ 18 18

“แปลกเหรอพี่” ชายหนุ่มย้อนถาม พลางดึงเนคไทออกให้หลวม เมื่ออยู่บ้าน มาดนักธุรกิจจอมเนี๊ยบก็หายไป ชายเสื้อหลุดลุ่ยออกนอกขอบกางเกง แขนเสื้อพับขึ้นถึงข้อศอก ผมยุ่งนิดๆ

เขาทิ้งกายลงนอนเหยียดยาวบนโซฟาโดยชันขาขึ้นข้างหนึ่ง ท่าทางเหนื่อยอ่อนจนต้องหลับตานิ่ง

“แปลกสิ ปกติเก้าบ้างานจะตาย”

“ผมก็ต้องพักบ้างสิ...