เด็กแปลก ๆ

บทที่หนึ่งร้อยสิบ – เด็กประหลาด

ผมยืนอยู่ห่างๆ มองปฏิกิริยาของรีฮานน่าต่อดอกไม้ที่โจน่าห์มอบให้เธอ

ตอนแรกเธอดูตะลึงไป แต่แล้วก็คว้ามันมาฟาดหัวโจน่าห์ ผมรู้สึกดีใจที่เห็นแบบนั้น แต่ความสุขของผมก็อยู่ได้ไม่นาน

“ต้องลำบากทำไมเนี่ย? แต่ก็ขอบคุณนะ ฉันซาบซึ้งในความตั้งใจ!” เธอเข้าไปกอดเขาเบาๆ

เธอชอบงั...