บทที่ 4 บทที่ 4

เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที เสี่ยนทียังคงทานข้าวตรงหน้าตัวจี๊ดพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างสะใจที่ได้แกล้งหญิงสาวตรงหน้า

"หิวปะ"

"หิวค่ะ แต่ว่าไม่เป็นอะไร"

เขานิ่วหน้าเล็กน้อย นี่เอาอาหารมาล่อขนาดนี้แล้วนะทำไมถึงไม่ขอความเมตตาจากเขาล่ะ หรือว่ายังยั่วยวนไม่มากพอ

"ไม่อยากทานเหรอ"

"ถ้าอยากทานคุณจะแบ่งให้จี๊ดเหรอ"

เขามองหญิงสาวที่สบตาเขาพร้อมกับถามคำถามที่บังคับเขาต้องตอบ เขาเริ่มใจอ่อนเพราะสงสาร เมื่อคืนกว่าจะได้นอนแถมยังต้องตื่นเช้าอีก เกิดเป็นลมเป็นแล้งไปขึ้นมาเขาจะโดนพ่อกับดุก่อนนะสิ

"อ๊ะ! เอานะ..."

"คาปูหวานน้อยที่สั่งได้แล้วค่ะ"

บีมที่จอดรถแล้วรีบเดินลงมาถือแก้วกาแฟติดมือมาด้วย ยื่นคาปูชิโนแก้วใหญ่ส่งให้ถือมือ ตัวจี๊ดยิ้มอย่างดีใจก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณแล้วรับมาไว้ในมือทันที

"ขอบคุณมากค่ะพี่บีม กี่บาทคะ"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ซื้อมาฝาก"

ตัวจี๊ดยิ้มแก้มปริอย่างน้อยไม่ได้ทานข้าวก็ขอดื่มกาแฟสักหน่อยให้ชื่นใจ เธอกำลังจะอ้าปากงับหลอดแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเสี่ยดึงออกไปซะก่อน

"งื้อออ เสี่ยนทีเอามานะ"

"ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย ใครสั่งใครสอนดื่มกาแฟ"

"ก็มันไม่มีข้าวเช้าทานนี่นา"

ตัวจี๊ดงอแงอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง เขาถือแก้วกาแฟมาวางไว้ข้างๆ ก่อนจะส่งกล่องข้าวของตัวจี๊ดไปให้เธอถือไว้แทน

"นี่ไงข้าวเธอนะ"

หญิงสาวมองกล่องข้าวในมือเปิดออกทีละกล่องมีทุกเมนูที่เธอทำเหมือนกันกับของเขา นั้นแสดงว่าเอามาเผื่อเธอด้วย

"แล้วทำไมต้องแกล้งด้วยคะ"

"ทำไม.. มีปัญหาเหรอไง"

เขาอมยิ้มกวนประสาท หญิงสาวใช้ช้อนตักทานด้วยความหิว บีมกอดอกมองทั้งสองคนก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ กัดกันตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม โดยเฉพาะเจ้านายของเขาที่ชอบแกล้งเด็กสาวเป็นประจำ ทำจนเป็นนิสัยซึ่งคงแก้ยาก

"กาแฟน่าทานเนาะ"

พูดจบเสี่ยนทีก็ยกกาแฟขึ้นดื่มทันที ตัวจี๊ดเงยหน้ามองก่อนจะอ้าปากค้าง นั้นมันกาแฟของเธอนะยังไม่ได้ดื่มด้วยซ้ำแต่ตอนนี้เขาดูดไปครึ่งแก้วแล้ว

"นั้นมันของจี๊ดนะ"

"เดี๋ยวซื้อคืนน่า"

"เสี่ยนทีคนบ้า"

ตัวจี๊ดหน้างอตักข้าวใส่ปากด้วยความโมโห เอาเถอะเธอจะให้อภัยแล้วกันเพราะอย่างน้อยเธอก็ได้ทานข้าวแล้ว

"พี่บีม"

"ครับ"

เสี่ยนทีมองบีมที่ตอนนี้เอาแต่มองตัวจี๊ดแล้วยิ้มแปลกๆ ไม่ได้หวงนะแต่แค่หมั่นไส้สายตาแบบนั้น เห็นแล้วมันไม่ชอบอะ

"ไปดูแปลงสตรอว์เบอร์รี่หน่อยสิ วันนี้ลงแปลงวันแรกยังไงฝากดูหน่อย"

"ไหนให้พี่อยู่แปลงเมล่อนดูพนักงานเก็บไง แล้วเราบอกจะไปเองไม่ใช่เหรอครับเสี่ยนที"

"เปลี่ยนใจล่ะ ฝากด้วยนะ"

เขายักไหล่เล็กน้อยหันไปมองยัยเฉิ่มที่ตอนนี้ทานข้าวไม่หยุด ไม่รู้ว่าไปอดอยากมาจากไหนเหมือนกัน บีมเลิกคิ้วด้วยความสงสัยทำไมจู่ๆ เปลี่ยนใจทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนบอกเองว่าจะไปดูด้วยตัวเอง

"ตัวจี๊ดไปปลูกสตรอว์เบอรี่กับพี่มั้ยคะ"

บีมหันไปชวนเด็กสาวที่ทานข้าวอยู่ ตัวจี๊ดรีบพยักหน้าทันที เธอชอบปลูกดอกไม้ผลไม้มากอยากไปช่วยเขาทำด้วย

"ไปค่ะ"

"เธอต้องเก็บเมล่อนที่นี่ จะไปได้ยังไง"

"เอ้า! ตอนแรกไม่ได้บอกว่าให้มาเก็บนี่คะ บอกว่าให้มาดูว่าตัวอะไรกัดเฉยๆ นี่นา"

"ก็ตอนนี้จะให้เก็บไง พูดอะไรให้เข้าใจง่ายๆ หน่อย ทำไมชอบเถียงวะ!"

เสี่ยนทีเอ็ดเด็กสาวเสียงดัง ทำไมหะ! อยากจะไปกับไอ้พี่บีมจนตัวสั่นหรือยังไง น่าหมั่นไส้โว้ย

"ไม่เป็นอะไรค่ะพรุ่งนี้ก็ได้"

"พรุ่งนี้ตัวจี๊ดอยู่ออฟฟิศ ออกมาไม่ได้ ไปทำงานได้แล้วพี่นะรีบๆ เลย"

เขารีบไล่บีมให้ไปไวๆ ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็อมยิ้มมุมปากก่อนจะตอบรับแล้วเดินออกไปเลย สงสัยหวงไม่อยากให้เด็กสาวอยู่ใกล้ใครมั่ง

"ครับๆ เจอกันนะตัวจี๊ด"

"ค่ะ"

ตัวจี๊ดโบกมือบ๊ายบายก่อนจะทานข้าวต่อ ชายหนุ่มหน้างอดูดกาแฟจนหมดแก้ว หญิงสาวมองแก้วกาแฟในมือเขาก่อนจะเบะปากด้วยความไม่พอใจ

"พี่บีมซื้อกาแฟมาให้จี๊ดแท้ๆ"

"เออ! เดี๋ยวจะพาไปซื้อเลยจะกินกี่แก้วละฉันจะซื้อให้"

"ไม่กินแล้วค่ะ อิ่มแล้ว"

ตัวจี๊ดเก็บกล่องข้าวตามเดิมรวมกับเก็บของชายหนุ่มด้วยก่อนจะวางลงตรงม้านั่ง

"ไปหาน้ำดื่มก่อนนะคะแล้วเดี๋ยวจี๊ดมาเก็บเมล่อน"

"นี่ไงน้ำเธอ"

เขาส่งน้ำอีกขวดไปให้ ตัวจี๊ดมองชายหนุ่มด้วยความระแวง วันนี้ใจดีแปลกๆ เนาะเหมือนมีแผนอะไรรึเปล่า

"ทำไมใจดีแปลกๆ คะ"

"เธอนี่เห็นฉันเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอไง"

เขาส่งน้ำไปใส่มือเธอก่อนจะเดินดุ่มๆ ไปยังสวนเมล่อนด้วยอารมณ์บูด เห็นเขาเป็นคนยังไงกันถึงได้มองว่าเขาเลวร้ายขนาดนั้น เหอะ!!!

ตัวจี๊ดมองตามเขาก่อนจะแกะขวดน้ำยกขึ้นดื่ม หรือว่าเธอจะคิดมากไป จริงๆ บางทีเขาก็ใจดีนะ

เมื่อดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวรีบวิ่งไปเดินข้างๆ เขาก่อนจะส่งยิ้มให้

"ขอบคุณสำหรับอาหารเช้าค่ะ แล้วก็น้ำด้วย"

ชายหนุ่มเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะเบือนหน้าหนีแล้วอมยิ้มเล็กน้อย

"แม่บ้านฝากมาหรอก ฉันไม่ใจดีขนาดนั้นหรอก"

"จี๊ดรู้น่าว่าคุณใจร้ายจะตาย แต่ว่าค่าหิ้วมาให้ก็เลยขอบคุณตามมารยาท"

หญิงสาวพูดจบก็อมยิ้มวิ่งหนีเขาทันที ชายหนุ่มมองตามเธอก่อนจะชี้นิ้วตามอย่างเจ็บใจ

"ยัยเด็กแสบ! ฉันจะเอาคืนเธอ"

เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงก่อนจะเดินตามเธอไปในสวนเมล่อน เวลาผ่านไปเขายืนกอดอกดูตัวจี๊ดที่ตอนนี้กำลังสนุกกับการเก็บเมล่อน จริงๆ เธอเป็นคนชอบทานมากนะ เมื่อก่อนมาทีไรต้องทานเมล่อนตลอด

"ว้าววว ลูกนี้สวยมากเลยค่ะลุง"

"สวยสิ อันนี้คัดเกรดเลยนะเนี่ยหนู ถ้าขายราคาลูกนี้ไม่ต่ำกว่า300บาท น้ำหนักก็ดีมาก"

"น่าทานจังเลยแอบขโมยได้มั้ย คิคิ หนูคิดเฉยๆ นะคุณลุงห้ามฟ้องเสี่ยนทีนะ"

ตัวจี๊ดหัวเราะคิกคักลืมหันไปมองว่าตอนนี้คนที่เธอกำลังพูดถึงอยู่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ

"อะแฮ่มมม"

หญิงสาวตาโตก่อนจะรีบวางเมล่อนลงอย่างไว เหลือสายตามองคนข้างหลังก่อนจะยิ้มแห้งๆ

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย"

"ตั้งแต่ที่เธอจะขโมยเมล่อนล่ะ"

เขาอมยิ้มมุมปากมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้ตาโตส่ายมือปฏิเสธอย่างไว

"จี๊ดไม่ได้จะขโมยจริงนะ ล้อเล่นเฉยๆ"

"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ เอาไปสิแล้วก็ปอกมาเผื่อด้วย"

พูดจบเขาก็หันหลังเดินไปทางอื่น ตัวจี๊ดยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจก่อนจะหยิบเมล่อนลูกที่เธอหมายปองมาไว้ในอ้อมกอด

"โอเคค่ะคุณเสี่ย เย็นนี้รอทานเลยน้า"

เขาที่ได้ยินหญิงสาวตะโกนไล่หลังมาก็อมยิ้มเดินไปดูพนักงานคนอื่นๆ เก็บต่อ

'บางทีก็น่าหมั่นไส้ บางทีก็น่ารักแฮะ'