บทที่ 7 บทที่ 7

หลังจากทานข้าวเรียบร้อย เสี่ยนทีก็นั่งมองตัวจี๊ดปอกเมล่อนให้ทานอย่างตั้งใจ ว่าจะไม่แกล้งแล้วนะแต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้จริงๆ เขาก็ไม่คิดว่าหล่อนจะทำอะไรตามใจเขาทุกอย่าง แม้กระทั่งรสชาติของอาหารก็ทำตามที่เขาชอบ มุมน่ารักๆ ก็พอมีแหละ แต่ว่าได้ทานแค่ไข่นึกถึงก็ตลกดี

"เย็นมั้ยนะ"

"เย็นสิคะ จี๊ดแช่ไว้เย็นฉ่ำเลย"

"รีบ ๆ ปอกเปลือกสิอยากกินแล้ว"

เขาเร่งหญิงสาวโดยพลัน ปกติไม่ค่อยจะทานหรอกแต่วันนี้ดูตัวจี๊ดทำแล้วมันน่าทานก็เลยอยากกินขึ้นมาซะอย่างนั้น

"ใจเย็นสิคะใกล้เสร็จแล้ว"

ตัวจี๊ดใช้เวลาเพียงแค่ห้านาทีก็เสร็จเรียบร้อยยกออกไปวางไว้ตรงห้องรับแขก ชายหนุ่มเดินออกมารอเธออยู่ก่อนแล้ว เปิดโทรทัศน์ดูหนังไปด้วย

"มาแล้วค่ะ"

หญิงสาวนั่งลงข้างๆ เขาก่อนจะหยิบชิมแล้วทำหน้าฟินสุด ๆ เธอชอบทานเมล่อนมากแต่ด้วยราคาที่โคตรแพงเธอจึงไม่สามารถซื้อทานได้ตลอด แต่เวลามาที่ไร่นี้เมื่อไหร่เธอจะได้ทานตลอดแถมฟรีด้วย

"หวานมากเลยค่ะ"

"ป้อนหน่อย"

หญิงสาวตาโตก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธทันที

"ไม่เอา ทำไมไม่กินเองเล่า"

"เห็นมั้ยว่าดูหนังอยู่ มือก็กดสั่งงานลูกน้องเนี้ย มีน้ำใจหน่อยยัยเฉิ่ม"

เขาส่งโทรศัพท์ให้เธอดูและก็เป็นไปตามที่เขาบอกทุกอย่าง หน้าจออยู่ในหน้าแชทกำลังสั่งงานลูกน้องอยู่จริง หญิงสาวใช้ส้มจิ้มเมล่อนขึ้นมาก่อนจะยื่นไปตรงหน้าชายหนุ่ม เขาอ้าปากงับก่อนจะเคี้ยวแก้มตุ่ย เธอมองเขาตั้งใจพิมพ์โทรศัพท์ไปทานไปก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เธอเริ่มสนุกกับการป้อนเขาและชายหนุ่มเริ่มรู้สึกว่ากำลังโดนหญิงสาวแกล้งอยู่

"จะยัดฉันจนเต็มปากเลยหรือไง"

"เอ้า ก็เห็นเคี้ยวไม่หยุดเลย ก็นึกว่าอยากทานอีกเรื่อยๆ ก็เลยป้อนเยอะๆ คิกคิก"

"สงสัยอยากโดนดี หึ!"

ตัวจี๊ดทำท่าทางขนลุกก่อนจะหยิบทานเองพร้อมกับดูหนังที่เขาเปิด หญิงสาวหัวเราะคิกคักด้วยความสนุกเมื่อหนังที่ออกเรื่องใหม่เป็นหนังตลกที่เรียกเสียงหัวเราะได้ดี ชายหนุ่มเหลือบสายตามองหญิงสาวที่ตอนนี้หัวเราะลั่นเหมือนว่ามันสนุกมาก เขาหันไปมองหน้าจอหัวเราะตามเธอไปด้วย

"ฮ่าๆๆ เธอดูอะไรของเธอเนี่ย โอ๊ยปวดท้อง"

"ทำไมต้องแกล้งนางเอกด้วยเนี่ย ฮ่าๆๆ ตลกอะ พระเอกนิสัยแย่ชะมัด"

"ก็นางเอกมันน่าแกล้งไง นี่ยัยเฉิ่มเธอดูสิพระเอกนี่ขี้แกล้งมาก เอาไปเอามาจะได้กันเองเนี่ยเชื่อปะ แกล้งเขาจนหลงรักเขานะ"

"จี๊ดก็ว่างั้นแหละ.. เนาะ"

พอเขาพูดจบทั้งสองคนก็หันมาสบตากัน ชายหนุ่มเริ่มรู้ตัวเองว่าพูดอะไรออกไป เพราะหนังที่ดูตอนนี้มันเหมือนเขาที่ชอบแกล้งยัยเฉิ่มเลย...

'ให้ตายสินี่เขาพูดอะไรออกไปเนี่ย'

ตัวจี๊ดรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง กระแอมเสียงเบาก่อนจะถือจานเมล่อนมายัดใส่ปากตัวเองแก้เขิน นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย เธอไม่ใช่นางเอกหนังที่ถูกพระเอกแกล้งนะ ที่เขาทำเพราะว่าเกลียดเธอต่างหาก

"แบ่งกันกินดิยัยขี้งก กินคนเดียวเลยนะ"

เขาแย่งจานเมล่อนของหญิงสาวมาแก้เขินก่อนทั้งสองคนจะทะเลาะกันไปมา จนลืมเรื่องเมื่อสักครู่ไป

"มันเหลือน้อยแล้วนะ แบ่งจี๊ดทานบ้างคุณทานไปเยอะแล้วนะ"

"ไม่แบ่ง แล้วพรุ่งนี้ปอกให้กินอีกนะ อร่อยดี"

พูดจบก็แย่งหญิงสาวทานต่อสนุกที่ได้แกล้งเธอให้หัวร้อน ตัวจี๊ดเริ่มงอแงตีแขนเขาไปด้วยความหมั่นไส้ ชายหนุ่มหันไปดูหนังต่อก่อนจะหัวเราะร่าอย่างมีความสุข ความสุขที่หายไปจากเขานานมากเพระการมีคนควงของเขามันไม่เคยทำให้ชายหนุ่มมีความสุขแบบนี้เลย

เช้าวันต่อมา...

ตัวจี๊ดตื่นมาทำเมนูเช้าให้กับเสี่ยนที วันนี้เขาไม่ได้สั่งไว้ว่าอยากทานอะไรพิเศษ เธอก็เลยคิดว่าจะทำเมนูง่ายๆ นั้นคือข้าวต้มกุ้งร้อนๆ กับไข่ลวก กาแฟดำ ขนมปังปิ้งไส้สับปะรด ของชอบเขาทั้งนั้นแหละ

"จี๊ดฝากจัดโต๊ะนะคะ จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน วันนี้ต้องเข้าออฟฟิศด้วยว่าจะหาชุดดีๆ ใส่หน่อย"

"ดีแล้วค่ะ ถ้าไปติดต่องานแต่งชุดสวยๆ เลยนะคะคุณจี๊ด แว่นนะเลิกใส่ได้แล้วค่ะอยู่ที่นี่ปลอดภัยสำหรับคุณอยู่แล้ว"

ป้าสมจิตรเอ่ยด้วยความหวังดี เธอพอรู้ว่าเหตุใดหญิงสาวถึงต้องแต่งตัวแบบนี้ เพราะคุณแม่เธอสั่งไว้คงเพราะเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวนั่นแหละ

"จี๊ดไม่อยากเป็นที่สนใจค่ะ"

"คนเราจะเป็นที่สนใจมันไม่ได้อยู่ที่ภายนอกมากนักหรอกค่ะ ยิ่งคุณจี๊ดเป็นเด็กน่ารักชอบพูดชอบคุยมันเป็นเสน่ห์ประจำตัวอยู่แล้ว แต่ถ้าคุณจะทำงานที่ต้องพบเจอคนมาก บุคลิกก็สำคัญนะคะ"

"ขอบคุณนะคะป้าที่แนะนำ ยังไงจี๊ดจะลองปรับตัวดูนะคะ"

"น่ารักที่สุดเลยค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการให้นะ ไปจัดการตัวเองเถอะค่ะ"

ตัวจี๊ดยกมือไหว้ผู้ใหญ่ด้วยความอ่อนน้อมก่อนจะเดินตรงไปชั้นบนเพื่อหาชุดสำหรับเข้าออฟฟิศในวันนี้ ถ้าเธอจะใส่แว่นถักเปียแบบปกติก็กลัวว่าผู้เป็นเจ้านายจะอายคนอื่นเขา เพราะฉะนั้นเธอควรจะแต่งตัวให้มันดูเป็นการเป็นงานมากขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์มากดโทรไปหาเพื่อนสาวคนสนิท ซึ่งตอนนี้อยู่ต่างจังหวัดเพราะได้บรรจุก่อนเธอ

ตู้ดดดดดดด

(ว่าไงตัวจี๊ด โทรมาแต่เข้าเลยนะยะ)

"คือมีเรื่องให้ช่วยหน่อยนะ พอดีว่าฉันจะต้องไปติดต่องานกับเจ้านายนะ แต่ว่าถ้าแต่งตัวแบบที่เคยแต่งมันจะน่าเกลียดไปมั้ย"

(ให้พูดตรงๆ หรือว่าโกหก)

เพื่อนสาวเอ่ยพร้อมกับหัวเราะขำขัน ไม่รู้ว่าทั้งสองคนคบหากันได้ยังไง เธอคือโซดาแซ่บซ่าไปที่ไหนเรตติ้งดีที่นั่น แต่กับเพื่อนเธอสงบเสงี่ยมเรียบร้อยอย่างกับนางในวรรณคดี มนุษย์ป้าเรียกแม่คิดดูว่าต่างกันสุดขั้วแต่เป็นเพื่อนสนิทกันเฉย ใช่ว่าเพื่อนเธอมันไม่สวยนะใบหน้าสวยกว่าเธออีก เคยจับแต่งครั้งหนึ่งตอนงานบายเนียร์ หลังจากนั้นมีแต่หนุ่มๆ มาจีบซึ่งคงเป็นครั้งเดียวที่หล่อนยอมเพราะตัวจี๊ดบอกว่ารู้สึกเหมือนถูกคุกคามตลอด

"ถ้าพูดขนาดนี้ตบหน้าฉันเถอะ"

(ฮ่าๆๆ คือฉันงงไงว่าแกมาคิดแต่งอะไรตอนนี้ แล้วไปรายงานตัวแล้วเหรอถึงจะออกงานกับเจ้านายเนี่ย เขาสั่งให้เปลี่ยนบุคลิกหรือไง)

"เปล่าๆ เพียงช่วงนี้มาช่วยงานแถวบ้านนะ ระหว่างรอบรรจุ แล้วเขาจะให้เป็นธุระติดต่อกับทางโรงแรมเรื่องจัดสัมมนาเกี่ยวกับเกษตร มีคนแนะนำว่าให้แต่งตัวสวยๆ มันเกี่ยวกับบุคลิกนะ"

(ควรตั้งนานแล้วค่ะ เอางี้วันนี้แค่ชุดเป็นการเป็นงานก่อน แล้วค่อยปรับตัวไปทีละน้อย เริ่มจาก เออ เปิดกล้องแล้วไปส่องที่ตู้เสื้อผ้า)

ตัวจี๊ดกดเปิดกล้องก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเอง และนั้นมีชุดที่เสี่ยนทีพาไปซื้อมาด้วย

(ว้ายยย ชุดเริ่ดมากแม่ มีแต่ของดีๆ ทั้งนั้นทำไมไม่ใส่ หยิบเสื้อสายเดี่ยวตัวนั้นมา)

"เนี่ยเหรอ"

(ใช่ กางเกงยีนตัวนั้น เริ่ดมากแม่อย่างสวย อร้ายยย เสื้อคลุมแบบนั้นๆ)

ตัวจี๊ดหยิบตามที่เพื่อนบอกก่อนจะมองสาวตัวนั้นแล้วกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย แบบนี้ก็โป๊นะสิ สายเดี่ยวเห็นเนินอกด้วย

"จะดีเหรอ"

(เริ่ดค่ะ ไปเปลี่ยนด่วนฉันจะรอดู วันนี้ว่างเช้า จับยัยเฉิ่มแต่งให้เป็นคุณนายเลย อิอิ)

ตัวจี๊ดทำตามที่เพื่อนบอกใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็ออกมามองกล้องให้เพื่อนสำรวจทั่วตัว

(อร้ายยยยย สวยมากแม่ ใครเห็นต้องตะลึง พิมพ์หน้าแบบนี้สวยใสฉบับหญิงไทย อ๊ะๆ ใส่ลิปสติกสีชมพูอ่อนด้วย ส่วนหน้าไม่ต้องทำอะไรขาวเนียนอยู่ล่ะ แค่นี้แหละเพอร์เฟค)

ตัวจี๊ดมองตัวเองในกระจกก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ หนูอนุญาตวันหนึ่งนะจ๊ะแม่ไม่อยากไปกับเสี่ยนทีแล้วให้เขาอายใครนะ

"ขอบคุณนะโซดาฉันต้องไปแล้ว ไว้เจอกันนะ"

(โอเค สวยๆ เริ่ด ๆ เชิด ๆ ไว้นะจ๊ะ)

"จ้า"

หญิงสาวกดวางสายก่อนจะหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าพร้อมกับกระเป๋าสตางค์ จริงๆ ลุคแบบนี้เธอไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะเคยแต่งครั้งหนึ่งแล้วมีแต่ผู้ชายเข้าหา เธอรู้สึกเหมือนถูกคุกคามแปลกๆ

"หวังว่าคงจะไม่มีใครมายุ่งกับฉันนะ..."