บทที่ 45

ความรู้สึกจั๊กจี้เบาๆ ที่ปลายจมูกทำให้อาเชอร์ส่งเสียงพรืดในลำคอขณะหลับ แต่ความรู้สึกนั้นไม่หายไป ทว่าเขาก็ยังดึงดันไม่ยอมลืมตาเพื่อขัดจังหวะการนอนหลับที่แสนสุขที่สุดในชีวิต จนกระทั่งทนไม่ไหวอีกต่อไป เปลือกตาของเขาค่อยๆ ปรือขึ้นเล็กน้อย

ภายในห้องที่สลัวยังคงมืดมิด แต่เขาก็เดาได้ว่าใกล้จะรุ่งสางแล้ว ส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ