บทที่ 8

โรสวิ่งทะยานผ่านผืนป่า ไม่ใส่ใจสายลมที่พัดผ่านขนของนาง หรือเสียงใบไม้แห้งที่ดังกรอบแกรบเมื่อฝีเท้าของนางปัดเป่ามันให้กระจัดกระจาย นางไม่ใส่ใจเสียงอันไพเราะของเหล่าจิ้งหรีดและเสียงร้องของนกฮูก ทุกสิ่งที่นางเคยหลงรักเกี่ยวกับยามค่ำคืน แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นกลับไม่สามารถดึงดูดความสนใจของนางได้เลยแม้แต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ