บทที่ 121 121

“คืนนี้หนูมินอนค้างที่นี่ได้ไหมคะ หนูมิไม่อยากกลับบ้าน หนูมิอยากเฝ้าเฮีย”

“เอาอย่างนั้นเหรอ” โยธินเข้าใจ ยิ่งเห็นสีหน้าขอร้องของมิรินก็ยิ่งเห็นใจเป็นอันมาก ดวงตาเศร้าสร้อยและแดงก่ำของน้องสาวทำให้โยธินหัวใจสะท้าน

มิรินรักอัสนีมาก คงไม่อยากไปนอนที่อื่น เขาเข้าใจน้องดี

“ก็ได้ แล้วเสื้อผ้าล่ะ”

“หนูม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ