บทที่ 157 157

ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดถึงดาริน เธอก็กำลังสอยผลไม้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่สุดท้ายก็สอยไม่ได้สักลูกเดียว เธอหอบเหนื่อย เหงื่อไหลโชกไปหมดทั้งตัว เหนื่อยจนแทบขาดใจ การจะหาอะไรกินในป่ามันลำบากขนาดนี้เชียวหรือ ทั้ง ๆ ที่ของกินอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ

ทุกคนแกล้งเธอ เธอเกลียดทุกคนที่สุด ดารินคิดอย่างแค้นใจ

เด็กสาวหม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ