บทที่ 33 พลอยคือทุกอย่างของพอลนะ

เช้าวันต่อมา

พลอย

ฉันลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องของพอลนี้นา ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง จำได้ว่ากินกาแฟอยู่ดี ๆ แล้วนายภาณุก็ให้ฉันไปเอาของบนรถกับเขา แล้วหลังจากนั้นก็.......... จำไม่ได้แล้ว

“อย่าดิ้นสิ พลอย”

เสียงของพอลทำให้ฉันสะดุด นี้ฉันนอนอยู่ในอ้อมกอดของพอล หรอเนี่ย -///- แถมตอนนี้พอลยังกอดฉันซะแน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ